Mijn eigen paardenverhaal begon op 11-jarige leeftijd op manege De Hoefslag.

Zoals vele paardenmeisjes, eerst op mijn lievelings-manegepaarden en nadien een eigen paard: AnnaNIA. Met Annania 'vloog' ik maar al te letterlijk de paardenwereld in, met véél vallen en gelukkig evenveel opstaan. Doorzettingsvermogen en volharding werd gekweekt en daar mag ik tot op de dag van vandaag nog steeds de vruchten van plukken. 

Het is dus geen toeval dat ik als naam HippoNIA koos.

 

Ik ben lang op dezelfde manege blijven 'plakken'. Vele zondagochtenden bracht ik door met stallen uitmesten, maar het leukste? Dat was voor mij het lesgeven en organiseren van ponykampen, manegewedstrijdjes en de Bosruiterjumping. 

 

Als 18-jarige en totaal nog geen beeld te hebben van welke richtingen ik nu eigenlijk uit kon met mijn passie voor kinderen, paarden en kinderlijke creativiteit, koos maar ik geheel voordehandliggend de lerarenopleiding. 

Tijdens dat laatste opleidingsjaar, mocht ik proeven van het buitengewoon onderwijs. Dankzij de leuke klas en goede begeleiding van meester Bart, wist ik het zeker: dat buitengewoon onderwijs, daar wil ik blijven. 
De banaba Buitengewoon onderwijs rondde ik het jaar nadien af met grote onderscheiding.

WHITNEY

Ondertussen ben ik al 13 jaar klasjuf van mijn eigen klas in het buitengewoon onderwijs. Een hele hetrogene klas, met kleuters en jonge lagere schoolkinderen, met een type 3 (sociaal-emotionele moeilijkheden) of een type 9 (autisme) attest. 

 

Ik krijg héél vaak de reactie 'Amai, dat zou ik niet kunnen, daar heb ik het geduld niet voor'. 
Ik kan jullie alleen maar zeggen: ik heb niet persé veel geduld (ik kan zelfs redelijk ongeduldig zijn). Ik heb wel véél begrip voor deze kinderen en hun struggles.

Ik heb géén moeilijke kinderen, ik heb kinderen die het moeilijk hebben. 
Deze uitspraak klinkt cliché, maar hoe meer ik me bijschool, hoe meer ik begrijp dat dit gewoon de waarheid is.

Ik heb begrip voor de kinderen, waardoor ik besef dat het belangrijk is dat ík hun rots in de storm blijf. Wél steeds met mijn eigen grenzen - geduld en begrip tonen kan ook zonder over je grenzen heen te laten lopen.
Dat laatste lukt me trouwens zelf ook niet al-tijd. Ik ben ook maar een mens.

Een onderwerp dat hier steevast aan bod komt tijdens de intakegesprekken met de ouders.

Pedagogische opleidingen

2011 - bachelor lager onderwijs (KHK, Vorselaar)

2012 - BaNaBa Buitengewoon onderwijs met keuzetraject: autisme en gedragsproblemen (KDG, Antwerpen)

2018 - cursus schrijfdans / schrijfritmiek (Schrijfdans Vlaanderen)

2020 - cursus 'autisme bij kleuters' (Autisme Centraal)

2021 - cursus hoogbegaafdheid (Thomas More, Mechelen)

2021 - training 'kinderen en emoties' (SOS kinderen en emoties)

2022 - cursus 'opstellen van een sensorisch profiel' (Atlass)

2023 - het Early Start Denver Model voor jonge kinderen met autisme (zelfstudie + praktijkervaring) 

2024 - training LSCI gesprekstechnieken met kinderen in crisissituaties (Institute of Life Space Intervention)

2024 - grip op begrijpen: communicatie bij autisme en een mentale beperking (SIG, Gent)
2024 - Leespraat (SIG, Gent)

 

Hippische opleidingen

2021 - jaartraject equicoaching met specialisatie kindercoaching (Groots en Puur met Paardenkracht, NL)

2022 - opleiding 'Anders Leren Met Paarden' (ALMP, NL)

2023 - workshop 'jury G-dressuur' (LRV)

2024 - avondcursus 'jureren voor pony-ouders' (LRV)

De paarden, die kwamen door mijn eerste  zwangerschap even op een lager pitje, maar hebben mij nooit los gelaten.

 

Ik had, na mijn bachlorproef rond 'hippotherapie' namelijk een droom die mij nog steeds niet los had gelaten: mijn liefde voor paarden kunnen combineren met mijn liefde voor het buitengewoon onderwijs, en dat liefst in iets van mezelf - mijn eigen visie, mijn eigen weg.

 

Het is een zoektocht geweest vol twijfels: hoe, wat, waar, wanneer.. Een opleiding tot equicoach in Nederland met als bijkomende specialisatie kindercoaching brachten mij tot mijn uiteindelijke doel: de opstart van Hipponia en het begin van een leerzame reis als equicoach.

 

Deze reis is nog steeds niet afgelopen, maar ik neem jullie graag mee in mijn volgende stappen.

De keuze is dus nu aan jullie .. Willen jullie mijn reisgezellen zijn?